Ebastian Ashcraft
Ο μινιμαλισμός είναι ένα κίνημα τέχνης που βασίζεται στην ιδέα ότι «λιγότερο είναι περισσότερο». Η τέχνη που δημιουργείται είναι πολύ απλοϊκή, χρησιμοποιώντας τα λιγότερα στοιχεία. Ο μινιμαλισμός ως τρόπος ζωής, ή απλή διαβίωση, εφαρμόζει την ίδια αρχή του «λιγότερο είναι περισσότερο» στη ζωή κάποιου μέσω διαφόρων πρακτικών. Το «λιγότερο», για τον μινιμαλιστή, είναι συγκεκριμένα λιγότερο από το τι δεν έχει ή δεν πρέπει να έχει σημασία. Αυτό θα μπορούσε να σημαίνει λιγότερα υπάρχοντα, λιγότερο χρόνο και ενέργεια που χάνεται, λιγότερα χρήματα που ξοδεύονται άσκοπα και, ιδανικά, λιγότερο άγχος.
Στον ιστότοπό του Turning into Minimalist, ο συγγραφέας Joshua Becker γράφει ότι ο μινιμαλισμός «σημαδεύεται από τη σαφήνεια, τον σκοπό και την πρόθεση». Οι μινιμαλιστικές πρακτικές που στοχεύουν στη μείωση του μεγέθους αυτού που κατέχετε γίνονται για καλό λόγο. Κόβοντας σκόπιμα ό,τι δεν είναι ουσιώδες, ο μινιμαλιστής έχει περισσότερο χρόνο, ενέργεια, χώρο, χρήματα και καρδιά για να αφιερώσει στα πράγματα που θεωρεί πιο πολύτιμα στη ζωή.
Στην Αμερική, η καταναλωτική κουλτούρα υπαγορεύει μεγάλο μέρος της ζωής μας. Ενώ η ταχεία παραγωγή και οι πωλήσεις αγαθών και υπηρεσιών έχουν δημιουργήσει τρομερή οικονομική ανάπτυξη, έχει γίνει υπερβολικά μεγάλη εστίαση. Οι διαφημίσεις κατακλύζουν το Διαδίκτυο και τις πόλεις, προωθώντας το πιο πρόσφατο gadget, το καλύτερο γρήγορο φαγητό, το πιο καθαρό συγκρότημα διαμερισμάτων και τις πιο καυτές προσφορές.
Και ενώ όλες αυτές είναι υπέροχες δημιουργίες που πρέπει να πουληθούν και να μοιραστούν και εμπειρίες που περιμένουν να συμβούν, μερικές φορές νομίζω ότι όλα είναι υπερβολικά. Το νιώθω αυτό ειδικά όταν αρχίζουμε να νοιαζόμαστε για υλιστικά πράγματα λίγο –ή πολύ– περισσότερο από τις σχέσεις, την υγεία και το μέλλον μας. Ευτυχώς, η απλή ζωή είναι μια άμεση αντικουλτούρα στον καταναλωτισμό.
Ένα συστατικό του μινιμαλισμού, που τυχαίνει να είναι αυτό που με ενδιαφέρει περισσότερο, είναι η αλλαγή του τρόπου με τον οποίο προσεγγίζουμε την τεχνολογία. Καθώς η ζωή μας συνεχίζει να περιστρέφεται γύρω από την τεχνολογία, μπορεί να βρεθούμε παγιδευμένοι από ατελείωτο περιεχόμενο με δυνατότητα κύλισης, άσκοπο δράμα και διαμάχη, μη ρεαλιστικές ματιές στη ζωή των άλλων και άλλους περισπασμούς. Αντί να ελέγχουμε την τεχνολογία προς όφελός μας, φαινομενικά είμαστε αυτοί που ελέγχονται από αυτήν, η προσοχή μας συνεχώς μειώνεται. Πολλοί από εμάς είμαστε εθισμένοι.
Ο συγγραφέας των μπεστ σέλερ των New York Instances Cal Newport περιγράφει τον ψηφιακό μινιμαλισμό ως «μια φιλοσοφία που σας βοηθά να αμφισβητήσετε ποια εργαλεία ψηφιακής επικοινωνίας (και συμπεριφορές γύρω από αυτά τα εργαλεία) προσθέτουν τη μεγαλύτερη αξία στη ζωή σας». Αυτός ο ορισμός είναι παράλληλος με την προαναφερθείσα έννοια ότι ο μινιμαλισμός αφορά την πρόθεση και το σκοπό.
Με το να έχουμε περισσότερη επίγνωση του τρόπου με τον οποίο περνάμε το χρόνο μας στο Διαδίκτυο, μπορούμε να αποφασίσουμε εάν οι δραστηριότητες που κάνουμε στο διαδίκτυο αξίζουν πραγματικά τον χρόνο μας και εάν πρέπει να σταματήσουμε ή να περικόψουμε σοβαρά τις εν λόγω δραστηριότητες. Στην ιδανική περίπτωση, θα μπορούσαμε να χρησιμοποιούμε τις συσκευές μας μόνο για περιορισμένο αριθμό λειτουργιών που μας ωφελούν περισσότερο, ενώ σκόπιμα παραμερίζουμε το μεγαλύτερο μέρος όλων των άλλων που προσφέρει η τεχνολογία.
Οι βασικές πρακτικές ψηφιακού μινιμαλισμού μπορεί να περιλαμβάνουν την απεγκατάσταση αχρησιμοποίητων ή μη χρήσιμων εφαρμογών, τη σωστή και τακτική οργάνωση συστημάτων αποθήκευσης αρχείων, τη χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης λιγότερο για ψυχαγωγικούς σκοπούς και περισσότερο για παραγωγικούς σκοπούς ή τη ρύθμιση περιορισμών χρόνου οθόνης. Φυσικά, όλα αυτά είναι απλώς πρακτικές, επομένως θα χρειαστεί συνεπής προσπάθεια για να μπορέσετε να κάνετε αυτά τα πράγματα χωρίς οπισθοδρόμηση. Θα χρειαστεί λίγος χρόνος για να λάμψουν πραγματικά πλήρως τα θετικά του ψηφιακού μινιμαλισμού.
Στον πυρήνα του, ο μινιμαλισμός και οποιοσδήποτε άλλος κλάδος του στοχεύει να θέσει τις προσωπικές μας αξίες στη μέγιστη προτεραιότητα, μειώνοντας την ενασχόλησή μας με πιο επιφανειακές πτυχές της ζωής μας.
Μόλις γρατσούνισα την επιφάνεια του μινιμαλισμού και ό,τι έχει να προσφέρει, καλύπτοντας μόνο την αξία του σε υλιστικά περιβάλλοντα, όταν μάλιστα έχει κάποια σημασία στον περιβαλλοντισμό και τον αντιπολεμικό. Αλλά πιστεύω ότι μια εισαγωγή είναι αρκετά καλή για να ωθήσει τους ανθρώπους να αναζητήσουν κάποιες μινιμαλιστικές πρακτικές και να δουν τι διαφορά θα μπορούσε να κάνει στη ζωή τους.
Ο Sebastian Ashcraft είναι μαθητής στο γυμνάσιο Eagle Rock Jr/Sr στο Λος Άντζελες
